Rituel du Feu (Mongolie)

Voici un texte reçu de Khisgee Udgan sur le thème du feu.

 

Beaucoup de gens ont demandé « Peut-on sacrifier le feu ou non », alors je vous présente l'article suivant.

L'événement qui a provoqué une nouvelle ère de développement et qui a joué son rôle dans les temps anciens de la "Maternité" était l'utilisation du feu par des êtres humains.

La tradition du mariage mongole préserve toujours la première cérémonie de feu d'une épouse. Allumer du feu a toujours été accompagné du culte de la mère.

Au départ, le feu n'était utilisé que pour la nourriture dans la maison, et en raison de la même situation, il  essaye de ne pas éteindre le feu.

En langue mongole, il y a un terme pour "garde-feu". Les enfants nés de l'union ont suivi leur mère au coin du feu, ont lutté contre les incendies, et leur première famille, ainsi que la condition du choix d'un prénom: Tout est relié au Feu.

L'utilisation du feu apporte une famille stable, donc les noms de famille se forment et se distinguent des autres familles et tribus. La famille qu'ils ont créée devra être chérie comme la dernière de leurs tribus mais si le feu détruit  la famille ou ne dure pas alors le nom sera cassé!

Les Mongols sont toujours forts à ce jour. Les scientifiques ont découvert que les concepts de garder le feu, de protéger le feu, seigneur du feu, seigneur de Dieu, etc. ont été pour la plupart propagés en Asie centrale. Ces notions montrent que les femmes ont joué un rôle important dans l'utilisation du feu. Les femmes ont appris à comprendre le feu mieux que les hommes et ont appris à définir la nature et le comportement. Ils ont établi plusieurs mesures de confinement qui sont en quelque sorte proches de la vérité sur le feu et ont créé pas mal de notions religieuses.

Le chercheur russe V. N. Haruzina a noté, même dans les louanges du feu que les Mongols lisent pendant les rituels de feu, il y a de l'imagination sur qui a commencé à utiliser le feu, pour quoi.

texte : Le roi du feu ma mère

"Au temps de la tombe de Khangai Khan

Avant le début de toutes les nations

Le premier et le béni

Le roi du feu chez sa mère

Brûle visage, huile avec graisse

Je vais m'asseoir sur une goutte de sacrifice

Quand les dieux attaquent le mur

Du temps où le saule était sculpté

Avant que tout ne prenne le contrôle du pays

Seigneur de la maison et fait

Le prince du feu à sa mère

Vodka noire et graisse de baleine

Je vais faire tomber une goutte

La fleur du seigneur

Du moment de la mort de ma mère

Créons une grande nation

Béni et béni par la mère des entrailles

Je ne dirai pas : je ne dirai pas le prince du feu"

Il est clairement indiqué ici que le droit du père a été formé et avant l'unification du nom de famille Aimag, il était prince. Dans la compréhension de l'ancien feu traditionnel mère et mère galaikhan, la famille et l'ethnie sont le centre racine.

Le concept de maternité s'exprime aussi dans le sens de ne pas donner, perdre ou passer son feu aux autres. On croit que la stabilité des descendants, le progrès, le bonheur et le succès dépendent de la protection de son propre feu, de la garde et de la protection de votre feu. C'est pourquoi les Mongols respectent toujours la famille comme une famille forte.

Nous devons distinguer notre origine du concept de feu des nôtres et des autres, et jeter du feu sur notre propre feu sera un poison pour nous. Cependant, il a été établi que pour éloigner vos descendants du feu de la Mère Galaihan, afin de les garder dans sa protection et ses soins, il est de coutume que la nouvelle famille sort de la famille.

Ainsi le feu était le centre de la famille et des espèces pour s'unir et tourner autour. Il est temps d'exprimer le sens du symbole qui se distingue des autres. Il y a un problème appelé feu en lien avec cela. Golomt est le centre d'unité d'une famille, d'un nom de famille ou d'une lignée. Les Mongols préfèrent ne pas se trancher la gorge mais aussi garder leur gorge propre. Les Mongols ont établi un rituel de feu pour garder leur feu propre sans influence extérieure. Par conséquent, ne mène pas le couteau au feu, ne retourne pas la viande dans la marmite avec un couteau, piétine les ciseaux à feu, et interdit de sortir de la ville avec colère, et ne jetez pas les ordures dans le feu, mais ne mentionnez pas les jaunes  Moi, algues, viande grasse, soie fraîche. ça remonte le moral.

Il est interdit de saupoudrer de l'eau noire dans le feu et de cracher. Il est interdit de prendre le feu de la famille d'un " foie noir" (énergie noire) et de donner du feu à la famille d'un " foie noire".

Une personne qui vient dans une famille ne devrait pas entrer dans un arbre, encore moins l'arbre d'une rivière familiale. On ne construit pas une maison sur le mur de la famille. Si le feu se déclenche et se souille, le ménage souffrira de maladie, leur travail ne marchera pas, il y aura des disputes et des combats et les familles ne prospéreront pas. Si le feu est pur, les maladies et la souffrance seront loin, la richesse se rassemblera et vivra paisiblement. La principale source de croissance d'une famille est le feu et la flamme de lotus qui brûlent au-dessus. Par conséquent, le garde feu de la maison est obligé de respecter le feu et de le garder sacré. Les Mongols croient que le feu ne peut pas attaquer la famille, peu importe à quel point c'est mauvais, et les enfants d'une femme qui a su bien garder le feu deviendront de bonnes personnes sans aucune maladie, et le ménage s'agrandira.

Une autre chose à propos du rituel de feu est que les Mongols préfèrent la fumée de feu. Outre les premiers temps, la fumée était la cause principale de la confusion et de cette confusion, il y avait aussi une fonction d'éliminer la pollution bactérienne par la fumée de feu. En particulier, l'importance de la méthode de fumée était connue des Mongols plus tôt. Les Mongols croient que l'âme de la femme qui a allumé le feu reste dans la nature et devient une amulette pour protéger les montagnes et l'eau, tout en protégeant ses enfants avec la fumée du feu qu'elle a allumé, elle les reconnaît et les protège. .

La plus jeune fille est responsable de garder le feu allumé par la mère qui brûle pour toujours. Elle devient "gardienne de fumée" , donc elle ne va pas à la maison en tant que belle-fille, donc c'est une "garde de fumée", " Il y a une tradition qui devient "dgan".

Cependant, en passant à la tradition de son père, le plus jeune fils, qui maintient le feu allumé par son grand-père, remplira ce devoir. L'esprit d'une femme préserve la nature, tandis que l'esprit d'un grand-père abonde dans le ciel pour protéger l'avenir de leurs enfants. Ils sont venus à connaître leurs enfants à travers le feu du jeune garçon.

« ROERICH’S ET MONGOLIE » II CONFÉRENCE INTERNATIONALE SCIENTIFIQUE-CULTURELLE

Voici le texte originale en mongol

Khishgee Udgan

texte original mongol

Удган хүн “Гал тахиж болдог болдоггүй юу” гэсэн асуулт их олон ирсэн учир доорхи бичвэрийг та бүхэнд толилуулж байна.

Эрт цагт “Эхийн эрхт ёс”-ны үед үүрэг гүйцэтгэж байсан хөгжлийн шинэ эринийг авчирсан үйл явдал бол хүн төрлөхтөн, гал хэрэглэх болсон явдал юм. Монгол хуримын ёсонд одоог хүртэл эхнэр болох хүний анх галаа асаах ёслол үйлддэг билэгдэл заншил хадгалагдсаар байна. Галаа дээдлэх нь эхийг шүтэх үзэлтэй ямагт хамт иржээ. Эхэндээ галыг ахуй амьдралдаа хоол хүнс болгох төдийхнөөр ашигладаг байсан ба түүний зэрэгцээ тухайн нөхцөл байдлын үүднээс, галыг унтраахгүй байхыг хичээх болжээ. Үүний холбоотой Монгол хэлэнд “Гал манах” гэсэн ойлголт байдаг. Гал манах үйл ажиллагааны галыг тойрч эхийгээ дагасан үр хүүхдүүдийнхээ нэгдэл буюу анхны гэр бүл, улмаар овог үүсэх нөхцөл болсон юм. Галын хэрэглээ нь тогтвортой гэр бүл, улмаар овог бий болж өөрсдийгөө бусад гэр бүл, овгоос ялгах болсноор, өөрсдийн үүсгэсэн гэр бүл овгийнхоо голомт хэмээн нандигнан хамгаалж, гал голомтоо сүйтгүйлбэл гэр бүл, овог задарна хэмээх үзэл төлөвшжээ. Монголчуудын дунд гал голомтоо эрхэмлэн үзэх үзэл өнөөг хүртэл хүчтэй байсаар байна. Галыг сахих, гал манах, галын эзэн, эзэн бурхан гэх мэт ойлголтууд ихэвчлэн Төв Азийн нутгуудаар тархсан болохыг эрдэмтэд тогтоожээ. Эдгээр ойлголтууд нь галыг хэрэглэж эхлэхэд эмэгтэй хүн чухал үүрэг гүйцэтгэсэн болохыг илтгэнэ. Эмэгтэй хүн эрэгтэйчүүдээс илүү галын учрыг олж, мөн чанар ааш араншинг тодорхойлж сурчээ. Тэд галтай холбоотой ямар нэг хэмжээгээр үнэнд ойр хорио цээрүүдийг олноор нь тогтоож, нилээд хэдэн шашны ойлголтууд бий болгожээ. Оросын судлаач В.Н.Харузина тэмдэглэсэн байдаг, Монголчуудын галын тахилгын үеэр уншдаг галын ерөөл магтаалд ч галыг анх хэн юунд хэрэглэж эхэлсэн талаар төсөөлөл байдаг. Тухайлбал:

Галын хаан эх мину

Хангай хааны дов байхын цагаас

Хамаг улсын үүдэхээс өмнө

Хамгийн эх болон заяасан

Галын хаан эхдээ

Арц шатаан, тос өөхөөр

Тахил дусаан суунам би

Бурхад ханыг дов байхын цагаас

Бургас модыг найлзуурын үеэс

Бүгд улсыг үүдэхээс өмнө

Бүрний эзэн болон бүтсэн

Галын хан эхдээ

Хар архи, халим өөхөн тосыг

Дусаан суунам би

Эзэн тэнгэрийн дэлбээ цагаас

Этүгэн эхийн өлмийн үеэс

Өргөн их улсыг үүдэхүйеэ

Өрхөтийн эх болон заяасан

Галын хан эхийг тахинам би:хэмээчихүй

Ийнхүү эцгийн эрхт ёс бүрэлдэж, овог аймаг нэгдсэн үеэс өмнө хан эх хүн байсан гэдгийг энд тодорхой заажээ. Эртний уламжлалт галын гал эх, галайхан эхийн тухай ойлголтонд гэр бүл төрөл угсааны үндэс цөм төв нь

Эх хүн гэсэн үзэл санаа агуулагдахын зэрэгцээ өөрийн галыг бусдад өгч болохгүй, алдаж болохгүй, дамжуулж болохгүй гэсэн утга мөн илэрхийлэгдэнэ. Өөрийн гал сахих, манах, гал голомтоо хамгаалахаас удам угсааны бат бэх байдал, хөгжил дэвшил, аз жаргал, амжилт бүтээл хамаарна гэж үзэх болов. Иймээс өнөөг хүртэл монголчууд гал сайт айлыг өнөөг хүртэл бат бөх гэр бүл гэж тооцож хүндэтгэдэг байна.

Өөрийн болон бусдын гал гэсэн ойлголтоос үүдэн угсаа гарвалаа ялган тогтоох болсон ба өөрийн гал голомтоосоо өрөөл бусдад гал тастаад өгөх нь өөрт хор болно. Харин өөрийн удмын угсаагаа галайхан эхийн галаас холдуулалгүй түүний хамгаалал, халамжинд байлгахын тулд зөвхөн ургаас гарч байгаа шинэ гэр бүлд л галаа татсдаж өгдөг ёс бий болжээ. Ийнхүү гал нь гэр бүл төрөл төрөгсдийн эвлэлдэн нэгдэж, эргэлдэн тойрох төв нь байж. Бусдаас өөрийгөө ялгах бусдад уусаж автахгүй байх бэлгэдлийн утгыг илэрхийлэх болжээ. Үүнтэй холбоотой гал голомт гэсэн олголт буй. Голомт гэдэг бол нэгэн гэр бүл нэгэн овог юм уу удам угсааны нэгдэх төв нь юм. Монголчууд голомтоо таслахгүйг нэн эрхэмлэхээс гадна гал голомтоо ариун байлгахыг чухалд үзнэ. Монголчууд гал голомтоо гадны нөлөө оруулахгүй, гал голомтоо ариун бат байлгахын тулд галын цээр ёсыг бий болгосон. Тухайлбал, ямар нэгэн байдлаар хутгыг галд хүргэдэггүй, тогоон доторх махыг хутгаар эргүүлдэггүй, галын хайчийг гишгэх, уур сүх дээгүр хормой хотоор гарахыг цээрлэдэг, гал руу хог муу юм хийдэггүй, харин шар тос, сархад, өөх мах, шинэ торго дурдангийн өөдөс өргөдөг. Гал руу хар ус цацах, нулимахыг цээрлэдэг. Хар элгийн айлаас гал авах мөн хар элгийн айлд галаа гал өгөхийг цээрэлдэг. Айлд ирсэн хүн айлын голомтны хүрээний дотор гишгэх байтугай, голомтны хүрээ модны дотор гишгэдэггүй ёстой. Айлын голомтны буурин дээр гэрээ барьдаггүй. Гал голомт нь сэвтэх хийгээд бузартвал тухайн айл өвчин зовлонд нэрвэгдэж, ажил үйлс нь бүтэхгүй, хэл ам, хэрүүл тэмцэлээр дүүрч өрх гэр өөдөлдөггүй гэнэ. Гал голомт цэвэр ариун байвал өвчин зовлон холуур тойрч, эд баялаг хуран цугларч энх тунх амьдардаг. Өрх гэр бүлйин өөдлөн дэвжих анхдагч эх сурвалж нь гал түүний дээш бадамлан асах дөл ажээ. Иймд айл гэрийн эзэгтэй гал манах хүн нь галаа дээдлэн хүндэлж ариун, дагшин байлгах үүрэг хүлээдэг байна. Гал сайт гэр бүлд хэр баргийн муу зүйл халдаж чаддаггүй ба галаа сайн манаж чадсан эхнэрийн үр хүүхэд нь өвчин зовлонгүй сайн хүн болж, өрх гэр нь өөдлөн дэвжинэ гэдэгт монголчууд итгэдэг.

Гал голомт шүтлэгтэй холбоотой өөр нэгэн зүйл гэвэл Мнголчууд галын утааг эрхэмлэдэг. Балар эрт цагт утаа нь голомтоо олж ирэх, төөрч будилахгүйн үндэс болж байснаас гадна галын утаагаар аливаа нян бохирдолыг ариулах үйл ч бий болжээ. Ялангуяа аргалийн утааны ач холбогдлыг Монголчууд эртнээс мэдэх болсон юм. Гал анх цахиж асаасан эмэг эхийн сүнс байгаль дэлхийд үлдэж уул , усаа сахин хамгаалах сахиус болохын зэрэгцээ өөрийн асаасан галын утаагаар үр хүүхдүүдэээ олж танин тэднийг харж хамгаалж байдаг гэсэн итгэл үнэмшил Монголчуудад эрт үеэс бий болсон юм.

Эмэг эхийн асаасан галыг мөнхөд асааж байх үүргийг хамгийн бага охин нь үүрч тэрбээр бэр болж айлд очихгүй утаагаа сахиж эмэг эхийн сүнстэй харилцан ах дүү, төрөл, төрөгсдөө эмэг эхин сүнсэ холбох үүрэгтэй болсноос “утаа сахигч” буюу эх “утаган” , “удган” болдог ёс үүсжээ.

Харин эцгийн эрхэт ёсонд шилжсэнээр өвөг эцгийн асаасан гал голомтоо сахигч отгон хүү энэ үүргийг гүйцэтгэх болжээ. Эмэг эхийн сүнс байгаль дэлхийгээ сахин үлддэг бол өвөг эцгийн сүнс тэнгэрт дүүлэн алсын алсаас үр хүүхдүүдийнхээ алс ирээдүйг сахин хамгаалж байгаа гэх итгэл үүсэв. Тэд отгон хүүгийн сахиж байгаа гал голомтоор дамжуулан үр хүүхдүүдээ таньдаг болжээ.

“ROERICH’S AND MONGOLIA” II INTERNATIONAL SCIENTIFIC-CULTURAL CONFERENCE